Designatio gemmarum semper arcte coniungitur cum historia humanistica et artistica aetatis cuiusdam, et mutatur cum progressu scientiae et technologiae et culturae et artis. Exempli gratia, historia artis occidentalis locum magnum obtinet in stylis Byzantino, Baroco, Rococo.
Ornamenta Byzantina
Characteres: inserta aurea et argentea operis tractī, gemmae politae, cum colore religioso forti.
Imperium Byzantinum, etiam Imperium Romanum Orientale appellatum, propter commercium amplum metallorum pretiosorum et lapidum notum erat. A saeculo quarto ad quintum decimum, Byzantium immensas divitias imperiales possedit, et rete commercii internationalis semper crescente gemmis Byzantinis aditum ad aurum et lapides pretiosos inauditum praebuit.
Simul, technologia conficiendi gemmarum in Imperiis Romanis Orientalibus ad culmina inaudita pervenit. Stylus artisticus a Roma hereditatus. In extremo Imperio Romano, novae varietates ornamentorum coloratorum apparere coeperunt, momentum ornatus gemmarum auri superare coepit, et simul argentum ebonitum late etiam adhibitum est.
Sceletizatio auri et argenti inter praecipuas notas ornamentorum Byzantinorum numeratur. Una ex celeberrimis technis auri tractandi apud Byzantio "opusinterrasile" appellabatur, quae aurum sceletezare significabat ut delicata et accurata exempla cum effectu valido relievo crearetur, technica quae diu ab tertio saeculo p.C.n. popularis erat.
Saeculo decimo post Christum natum, ars smaltandi a scalpello elaborata est. Gemmae Byzantinae usum huius artis, quae figuram incisam directe in rotam metallicam incidere, smaltum infundere ut imago in metallo emineat, et usum fundorum omnino smaltatorum removere implicat, ad summum fastigium perduxerunt.
Gemmae magnae coloratae ornamenta. Opus gemmarum Byzantinarum lapides politos, semicirculariter curvatos, plano dorso (cabochons) in auro cavo infixos exhibebat, lumine per lapides semicirculariter curvatos penetrante, ut colores lapidum et claritatem crystallinam totius lapidum exprimerentur, stilo sophistico et luxurioso.
Cum colore religioso forti. Quia stilus artis Byzantinae a Christianitate originem duxit, ita crux vel animal spirituale in ornamentis styli Byzantini commune esse potest.
Ornamenta aetatis Barocae
Proprietates: maiestatica, vibrans, fortis et exuberans, dum redundat sollemnitate et nobilitate, luxuria et magnificentia.
Stilus Barocus, qui in Gallia tempore Ludovici XIV coepit, est sublimis et magnificus. Eo tempore, erat tempore progressionis scientiae naturalis et explorationis novi mundi, ascensus classis mediae Europaeae, roborationis monarchiae centralis, et certaminis motus Reformationis. Exemplar maxime repraesentativum ornamentorum Barocorum est ornamentum fibulatum Sévigné, primum ornamentum fibulatum, natum medio saeculo XVII. Scriptrix Gallica Domina de Sévigné (1626-96) hoc genus ornamentorum populare fecit.
Monile supra depictum demonstratsmaltatio, processus communis in ornamentis Barocis. Coctio variorum colorum smalti in auro coepit initio saeculi XVII ut innovatio technica a gemmario nomine Ioanne Toutin (1578-1644).
Stilus barocus ornamentorum saepe fortem aestheticam agorae habet, quae non est aliena cum usu lato smalti. Hoc tempore delicatum smaltum semper inveniri poterat et in fronte et in tergo ornamentorum.
Haec ars colorata ad florum expressionem praecipue apta est, et per totum saeculum XVII flos quidam exstitit qui totam Europam sanguinem fervere et meminisse coegit. Oriundus ex Hollandia, hic flos in Gallia revelatio fuit: tulipa.
Saeculo XVII,tulipasymbolum erat societatis altae, et in pretiosissimo, bulbus tulipae pro tota villa permutari poterat.
Hoc pretium certe inflatum est; nunc vocabulum habemus ad hanc condicionem describendam, quod "bulla" appellatur, bulla est, certe rumpetur. Mox postquam bulla rupta est, pretium bulborum tuliparum crescere coepit, quod "bulla tulipae" appellatur.
Quoquo modo, tulipae stella ornamentorum barocorum factae sunt.
Quod ad ornatum attinet, hoc adhuc tempus erat cum adamantes in auro includerentur, et ne subestimandum est metallum ad adamantes ornandos adhibitum, quia saeculo XVIII adamantes auro ornati minus minusque communes in ornamentis styli Rococo fiebant.
Ornamenta huius temporis magna copia mensarumadamantes secti...hoc est, adamas octahedricus crudus ab apice abscissus, est adamas valde primitivus facettatus.
Itaque multae ornamenta baroca, cum imaginem inspicis, invenies adamantum nigrum apparere, re vera non colore ipsius adamani, sed quia facies nimis paucae sunt, a fronte adamani in lucem per contentum facierum multiplex refractio a fronte reflexa fieri non potest. Itaque in pictura etiam multa adamanta "nigra" videre potes, causa similis.
In arte gemmarum, stilus Barocus has proprietates praebet: maiestatem, vivacitatem, cursum fortem, dum luxuria et sollemnitate nobilitatis redundat, minus natura religiosa. In formam externam repraesentationis intendit, mutationem formae et atmosphaeram repraesentationis exaggerans.
Seriore aetate, stilus operis magis ad pomposam, vulgarem et coloratam pronior factus est, atque materiam profundam depictionem et delicatam actionem neglegere coepit. Stilus Barocus serotinus stilum Rococo quibusdam in aspectibus revelavit.
Stylus ornamentorum Rococo
Notae: feminitas, asymmetria, mollitia, levitas, delicatitas, delicatitudo et complexitas, curvae formae "C", formae "S".
Notae: feminitas, asymmetria, mollitia, levitas, delicatitas, delicatitudo et complexitas, curvae formae "C", formae "S".
"Rococo" (Rococo) a vocabulo Francogallico rocaille, quod significat ornamenta lapidum vel concharum, et postea vocabulum ad ornamenta lapidum et concharum tamquam ad proprias notas stili artis refertur. Si stilus Barocus viro similis est, stilus Rococo mulieri magis similis est.
Maria regina Franciae magna amatrix artis et gemmarum Rococo erat.
Ante regem Ludovicum XV, stilus barocus erat thema principale aulae; profundus et classicus, atmosphaera magnifica, potentiam patriae indicans. Medio saeculo XVIII, industria et commercium Franciae vehementer creverunt, et, excepta Anglia, inter gentes Europaeas progressissimas numerabantur. Ob condiciones sociales et oeconomicas et progressum vitae materialis, fundamentum pro evolutione stili rococo posuerunt. Principes et nobiles luxuriae plenae, per omnes partes Franciae palatia splendida aedificaverunt, cuius ornatus internus, luxuriae spectaculi baroci inversa, aulae ascensum feministicum reflectens, id est, in subtilitate bureaucratica et effectu ornatu exquisito, delicato et pulchro intendit. Stilus Rococo revera est formatio stili Baroci consulto ad extremum, inevitabile effectum, modificata.
Rex Ludovicus XV solium suscepit; mense Februario anni 1745, cum domina Pompadour, quae plus viginti annos amoris sui obsessionem habebat, convenit; haec domina Pompadour novam aetatem stylo Rococo aperuit.
Modus ornamentorum Rococo his insignitur: ornatu gracili, levi, pulchro et elaborato, curvis magis C-formibus, S-formibus, et volubilibus, et coloribus claris pro compositione decorativa.
Rococo Art Deco multum ex stilo decorativo Sinensi haurit, Galli ex curvis mollissimis Sinarum, porcellana Sinensi et mensis et sellis et armariis inspirationem hauserunt.
Formae non iam ab idolis, symbolis religiosis et regalibus, sed ab elementis naturalibus asymmetricis, ut foliis, sertis et vitibus, dominabantur.
Formatio styli Rococo re vera est stilus Barocus consulto ad extremum inevitabilem exitum modificatus. Si plura de stilo ornamentorum Rococo et stilo artistico scire cupis, amici, commendamus ut pelliculam repraesentativam "The Greatest Showman" spectes. Tota pellicula, a ornamentis ad vestes ad ornatum interiorem, proprietates et venustatem styli Rococo egregie ostendit.
Ornamenta stylo Rococo ex magno numero adamantium roseo-sectus fiunt, basi plana et faciebus triangularibus insignita.
Hic stilus facetatus in usu mansit usque ad annos circiter 1820, cum a vetere sectione fodinae substitutus est, sed numquam omnino evanuit, atque etiam reviviscentia expertus est annis 1920, plus quam centum annis post.
Industria gemmarum graviter affecta est eruptione Revolutionis Francicae anno 1789. Tum vir quidam e Sicilia Imperator Franciae factus est, et is erat Napoleon. Is vehementer ad pristinam gloriam Imperii Romani appetebat, et stilus rococo feminizatus paulatim e scaena historiae recessit.
Super varia genera ornamentorum mysteriosa et splendida, varia genera habent, sed etiam hominem alterutrum sentire sinunt, praesertim Barocum et Rococo — Barocum aulicam, Rococo splendidam. Sed quoquo modo, stilus eorum artisticus magnum impulsum in artifices inde habuit.
Tempus publicationis: III Non. Dec. MMXXIV